ქართლის დედა ქართლის დედაო ძუძუ ქართლისა უწინ მამულსა უზრდიდა შვილსა; დედის ნანასთან ქვითინი მთისა მას უმზადებდა მომავალ გმირსა... გაჰქრა ის დროცა!...დიდმა ნაღველმა, კირთების ქვეშე დაჩაგრულ ბედმა, სრულად მოგიკლა სიცოცხლის ძალა , თვით შენი შვილიც ჩრდილად შეცვალა. მითხარ,– სადღაა მამა–პაპური მხნეობა, ხმალი,მკლავი ქველური, სახელისათვის ამაყი თრთოლა, მამულის მტერთან მედგარი ბრძოლა? მას ნუღარ ვსტირით,რაც დამარხულა, რაც უწყალოს დროთ ხელით დანთქმულა; მოვიკლათ წარსულ დროებზედ დარდი... ჩვენ უნდა ვსდიოთ ეხლა სხვა ვარსკვლავს, ჩვენ უნდა ჩვენი ვშვათ მყობადი, ჩვენ უნდა მივსცეთ მომავალი ხალხს... აქ არის, დედავ,შენი მაღალი დანიშნულება და საღმრთო ვალი! აღზარდე შვილი , მიეც ძალა სულს, საზრდოდ ხმარობდე ქრისტესა მცნებას,– შთააგონებდე კაცთა სიყვარულს, ძმობას,ერთობას ,თავისუფლებას,– რომ სიკეთისთვის გული უთრთოდეს და მომავლისთვის ბედთანა ბძოდეს... მენდე,მიიღებს ნერგს,შენგან დაკარგულს, და მოგვმცემს ნაყოფს, ვით კაცი,კაცურს. დედავ!ისმინე ქართლის ვედრება: ისე აღზარდე შენი შვილის სული, რომ წინ გაუძღვეს ჭეშმარიტება, უკან ჰრჩეს კვალი განათლებული.
Комментариев нет:
Отправить комментарий